Abstract: Katherine Mansfield’s 1919 short story “Pictures” has largely been read in a realist way as the tale of a day in the dispiriting life of a middle-aged singer-actress with limited financial means, trying in vain to find work as a bit performer in the film industry and having to turn to prostitution. The present article, however, suspends the said orthodox approach and proposes a new, subjective interpretation of the short story in which the hapless protagonist, Ada Moss, is around the transitional moment of death and recalling scenes from a previous day that turn out to be what pushes her towards suicide. The rationale for this is to italicize the fact that the short story permits non-traditional readerly analyses, too, which can provide countless insights into the  single set text, though perhaps rating the way the reader views the narrated event above the writer’s intent.

Keywords: Katherine Mansfield, the short story, “Pictures,” post-mortem photograph

Özet: Katherine Mansfield’ın 1919 yılına tarihlenen öyküsü “Pictures” (Sinema), genellikle gerçekçi bir şekilde, film sektöründe  ümitsizce küçük de olsa bir iş bulmaya çalışan ve fuhuşa yönelmek zorunda kalan, maddi imkânları kısıtlı, orta yaşlı bir şarkıcı-  aktrisin hüzünlü hayatından bir günün anlatısı olarak ele alınmaktadır. Bu makalede ise, söz konusu geleneksel yaklaşım askıya  alınarak öykü talihsiz başkarakter Ada Moss’un ölümün eşiğinde olduğu ve onu intihara sürükleyen geçmiş bir günden kesitler  hatırladığı yönünde yeni ve öznel bir yorumla okunmaktadır. Buradaki amaç, öykünün okuyucuya özgü, alışılmışın dışında  incelemelere de açık olduğu olgusunu ve her ne kadar anlatılan olaya karşı okuyucunun bakış açısını yazarın kastının üstünde tutsa da bu türden incelemelerin tek ve belirli metne sayısız şekilde ışık tutabileceğini vurgulamaktır.

Anahtar Kelimeler: Katherine Mansfield, öykü, “Pictures,” ölüm sonrası fotoğraf